Zo’n 25 jaar geleden ben ik geboren in het toen nog bestaande Sophia Kinderziekenhuis in Zwolle. Hoewel ik er zelf bij was weet ik er niet veel meer van, maar mijn moeder vind het altijd erg grappig om me te herinneren dat de dokter vond dat ik een baby met een erg groot hoofd (of eigenlijk een dikke kop) was. Maar mijn jeugd heb ik niet doorgebracht in Zwolle, maar in het mooie Hattem, een klein stadje aan de andere kant van de IJssel. Als kind was ik erg verlegen en stil, maar met de twee goede vrienden die ik had, kwam ik wel helemaal los. Zo was ik het liefst buiten aan het spelen met mijn fantasie en was ik altijd wel ergens in of rondom de straat te vinden, soms zelfs zo erg dat mijn ouders me tegen moesten houden om niet te vroeg naar buiten te gaan en bij mijn vriend uit de straat aan te gaan bellen omdat ik dan zijn ouders wakker zou maken. En als het echt echt echt slecht weer was en buitenspelen geen optie was, dan was ik vaak te vinden achter de computer of met een Nintendo DS. Op de basisschool ging alles altijd prima en toen na de NIO en CITO bleek dat ik eigenlijk toch wel naar VWO zou moeten gaan moest ik de school lekker dichtbij in Hattem omruilen voor een dagelijkse fietstocht van een half uur naar Zwolle, want Hattem had geen middelbare school waar je VWO kon doen. 

Op de middelbare bleef de verlegenheid maar in de eerste en tweede klas heb ik wel een leuk groepje vrienden ontmoet waarvan ik er veel nu nog steeds spreek. Het was ook hier dat mijn interesse in ICT begon te groeien en ik meer ging uitzoeken wat je nou eigenlijk allemaal kon met zo’n computer. Toen ik het keuzevak informatica kon volgen in de bovenbouw vond ik dat ook helemaal leuk en dit heeft me ertoe gebracht om Kunstmatige Intelligentie te gaan studeren in Utrecht. Ik ben toen ook hier komen wonen met twee vrienden van de middelbare, en woon nu nog steeds met een van hen in Channel Island. Tijdens KI ben ik toen ook nog als bijbaantje begonnen met het maken van websites voor mensen, dus mijn leven was vooral veel programmeren. Maar ik kwam er al aan het eind van mijn eerste jaar achter dat ik het misschien toch allemaal niet zo leuk vond als ik dacht. Ik was ondertussen ook een beetje omgeslagen van een verlegen kind naar een sociaal persoon die het liefst altijd met anderen is, en zag een carrière in m’n eentje op kantoor dus echt niet zitten. Toen dit gevoel tijdens mijn tweede jaar, waarin ik al mijn vakken zelf kon kiezen, eigenlijk toch wel bleef, ben ik eens verder gaan kijken door veel verschillende random vakken te gaan volgen. Op een gegeven moment kwam ik iets klinisch tegen en dat vond ik zo vet dat ik de realisatie had: ik moet Geneeskunde gaan doen. Nou, een aantal middelbare school examens inhalen voor bio, natuurkunde en scheikunde verder en daar zaten we dan.

Voor mij was het pas richting het eind van mijn tweede jaar dat ik mijn debuut maakte bij Sams, maar dit was wel bij de almanakraad waardoor ik direct diep in deze mooie vereniging werd gemikt. Dit vond ik hartstikke leuk, en vooral de borrels ook, dus dit werd al snel gevolgd door de barcommissie. Toen we in november met de almanak Risico bij de drukker hadden ingeleverd waren we bang elkaar niet meer te zien dus zijn we met z’n allen de Medizine nog gaan doen. Ondanks dit alles heb ik wel even getwijfeld toen ik de vraag kreeg of ik mij een jaar fulltime in wilde zetten om onze vereniging te gaan besturen. Maar uiteindelijk ben ik heel blij met mijn keuze en kijk ik echt heel erg veel uit naar een heel jaar Sams samen met 5 toppers!