Midden in de zomer, 22 jaar geleden kwam ik ter wereld in het boerse dorp Tienhoven, vlak boven Utrecht. Tussen de kippen, schapen, katten, honden en een hangbuikzwijn groeide ik op samen met mijn twee broers. Je zou kunnen denken dat opgroeien tussen alle dieren met twee broers mij een stoere meid zou maken, maar niks is minder waar als prinsesje van mijn vader. Terwijl mijn broers buiten boomhutten maakten en op de tractor aan het rijden waren, knutselde en tekende ik het liefst urenlang binnen.

Als kind ging ik naar de vrije school in De Bilt, waar ik het knutselen en tekenen kon voortzetten. Daarnaast kreeg ik koorles, handvaardigheid en euritmie, waar ik als kind erg van genoot. Mijn ouders hoopten dat ik een stukje muzikaler zou worden door mij een aantal jaar op vioolles en pianoles te zetten, maar dit was helaas geen succes en ik zou nu nog geen Vader Jacob kunnen spelen. Als sport koos ik ervoor om een aantal jaar paard te rijden, maar ik wilde absoluut geen paardenmeisje genoemd worden. Hier ontstond mijn droom om later dierenarts te worden. Toen ik de basisschool afsloot, zette ik het vrije schoolse onderwijs voort op de Stichtse Vrije School in Zeist. Tijdens alle zweverige antroposofische lessen heb ik een stel goede vrienden gemaakt die ik tot vandaag de dag elke week nog spreek. Tijdens de biologielessen ruilde ik mijn droom om dierenarts te worden om voor arts en maakte ik me klaar voor de toelating van geneeskunde. Al snel wist ik dat ik graag naar de mooie en gezellige stad Utrecht wilde gaan.

Helaas begon mijn eerste studiejaar tijdens een pandemie en voelde het meer als een online cursus die ik vanaf thuis volgde. Het studentenleven, waar ik zo erg naar uitkeek, moest nog even op zich laten wachten. Tijdens het tweede jaar haalde ik de gemiste tijd in door op kamers te gaan in een huis met negen gezellige huisgenoten in een flat aan de Van Lieflandlaan en pakte ik elk feestje mee. Daarnaast besloot ik actief te worden bij de MSFU “Sams” en had ik een geweldig jaar als Commissaris nachtprogramma van de ABCie. Ik had het zo erg naar mijn zin dat ik besloot mijn tijd bij “Sams” te verlengen met de Galaraad. Vaak zei ik dat het gala toch echt het laatste zou zijn van mijn tijd bij “Sams”, maar toen ik de vraag kreeg om bestuur te doen kon ik hier natuurlijk geen nee tegen zeggen. Ik heb ontzettend veel zin om met deze leuke groep er een prachtig jaar van te maken.