Op een zomerse zaterdagochtend in 2002 kwam ik, een week te laat, zwemmend ter aarde in Eindhoven, in een badje in de woonkamer van mijn ouders’ nieuwe huis. Ik was de laatste toevoeging aan het gezin, na mijn halfbroer van 5 jaar ouder, en de kat Lotje die al vele jaren bij mijn moeder woonde. In mijn geboortehuis in Woensel groeide ik op als een vrolijk kind dat de hele dag door mee kon zingen en dansen met de hits van Chipz. Op een vakantie in Slovenië zei ik als 3-jarige dat ik lange haren wilde, net zoals een man die ik daar zag. “Zo lang dat ik m’n billen ermee kan afvegen!”, zei ik. Dat heb ik gelukkig nooit gedaan, maar de rest van mijn jeugd heb ik wel lange haren gehad.

Ondanks de afwezigheid van een arts in de familie, begon mijn voorliefde voor de geneeskunst al vroeg: mijn eerste spreekbeurt in groep 4 ging over het menselijk lichaam. In groep 6 volgde er ook nog een over het vak geneticus.

Na de basisschool ging ik naar het tweetalig VWO op het Stedelijk College Eindhoven. Onderhand lag mijn droom al vast: ik wilde arts worden. Ik begon met gitaarspelen en ontdekte niet veel later hoe goed de muziek was die mijn moeder al die jaren in de auto naar vakantie voor ons speelde. Met mijn lange haren kon het ook niet anders dan dat ik ook ging luisteren naar nummers van Pink Floyd en Led Zeppelin, waarop je echt heerlijk kan headbangen. Toen ik in de 5e klas zat, kocht ik eindelijk een elektrische gitaar zodat ik ook de geweldige solo’s van rocklegendes kon leren. Ondertussen was ik ook actief geworden bij het debatteam van mijn school, waar ik mijn politieke hart kon luchten. Daarnaast werkte ik steeds meer en meer naar de studie geneeskunde toe. Net voor ik de laatste schoolexamens ging maken, gooide de coronapandemie roet in het eten. Ik rondde mijn schooltijd dus af zonder toeters en bellen en besloot mij klaar te maken voor het studentenleven in Utrecht, onder andere door mijn lange haren te doneren onder het mom “new (school) year, new me”.

Zo begon ook de studie geneeskunde online. Ik besloot er het beste van te maken, dus om zo snel mogelijk het studentenleven in te duiken ging ik op kamers op de beruchte IBB, waar ik tot de dag van vandaag woon. Niet veel later werd ik actief bij de MSFU “Sams”, allereerst bij de almanakraad, later volgde nog de AR, de BVT3 en de Lustrumcommissie. Ik ging ook volleyballen bij Van Slag, om de coronakilo’s er maar eens af te sporten. Dit jaar kwam de vraag of ik bestuur wilde doen bij “Sams”. Deze geweldige uitdaging kon ik natuurlijk niet afslaan, dus kijk ik nu uit naar een jaar lang met een geweldige groep de mooiste vereniging onder de Dom draaiende te houden.