Op een mooie lentenacht in maart, net een half uurtje te laat om het perfecte verjaardagscadeau voor mijn moeder te zijn, werd ik 21 jaar geleden in het mooie Bathmen, ver ver in het oosten van het land geboren. Na 1,5 jaar de aandacht van papa en mama alleen gehad te hebben, werd deze bruut verstoord door de komst van Lotte en Joost, af en toe terror tweeling genoemd. Na mijn tijd op de basisschool in Bathmen, waar ik nog al een buitenbeentje was en als enige van 36 kinderen vertrok naar het VWO, mocht ik naar de Waerdenborch in Holten. Een dorp nog eens 1 uur fietsen richting het oosten verder. Hier deed ik netjes mijn VWO en kon ik met een heus corona diploma in mijn zak richting de universiteit. 

De keuze voor geneeskunde was niet snel gemaakt. In eerste instantie leek dierenarts mij het perfecte beroep, niet voor katten en honden, maar veearts, dat moest het worden. Deze liefde voor dieren kwam voort uit het deels opgroeien en meehelpen op de zorg- en recreatieboerderij van mijn oom en tante, waar ik momenteel schrijvend aan dit stuk drie weken de boel draaiende houd. Na een aantal jaar (lees heel veel) in de frietkraam gewerkt te hebben leken de mensen mij toch meer aan te spreken, echter wilde ik niet ‘zoals iedereen’ geneeskunde studeren dus heb ik alle mogelijke opties overwogen, maar niks leek mij even leuk als geneeskunde dus moest ik er toch echt aan geloven. 

Na een online start vanuit thuisthuis ging ik toch het avontuur aan om vanuit het verre oosten naar Utrecht te verhuizen. In een veel te dure kamer van maar liefst 8 vierkante meter startte mijn Utrechtse leventje. Ik begon met handballen en koos voor een commissie bij de MSFU “Sams”. Met de activiteitenraad (AR) waar ik mee begon leerde ik mijn commissie en de vereniging beter kennen. We organiseerden verschillende activiteiten en met voor mij het hoogtepunt het liftweekend. Na een jaar in de AR besloot ik mijn Sams carrière te combineren met mijn werkliefde voor de horeca door mij in te schrijven voor de barcommissie waar we afgelopen jaar de gezelligste borrels hebben neergezet. 

Bij de vraag of ik volgend jaar de start van mijn master wilde verruilen voor een bestuursjaar bij de MSFU “Sams” moest ik toch even goed nadenken, maar dit was gelukkig van korte duur. Waardoor ik nu met gepaste vreugde kan zeggen dat ik niet kan wachten om te starten aan dit avontuur met deze mooie groep mensen! Hopelijk zetten we samen een jaar neer waar we met heel veel trots nog jaren op kunnen teren.